niesamowite..

Najpierw chciałam podziękować pewnej tajemniczej osobie, dzięki której odzyskałam chęci do blogowania. Widzę, że to co robię ma sens! Drogi anonimku, DZIĘKUJE! ;* Teraz wiem, że prowadzenie bloga na silę to nosens. Mimo, że straciłam czytelników przez zmianę adresu, to obiecuję, że będę się starać dobrze robić to co robię, choćby dla 5 osób... Drugą osobą, której należą się podziękowania to mój przyjaciel (szkoda, że nie przeczyta tego). W ciągu zaledwie dwóch szczerych rozmów udało mu się przemówić mi do rozsądku. Coś co od niego usłyszałam : "Przestań w końcu o nim myśleć, zacznij mieć... Jeśli nauczysz się bez niego żyć, to gwarantuję ci, że wtedy on zrozumie, będzie żałować, zacznie się starać. I będzie za późno. Dlatego teraz warto przeczekać ten trudny moment, chociażby po to, aby później zobaczyć jego w takie sytuacji, jakiej jesteś ty teraz." Dobrze mieć w życiu mądrych przyjaciół.