Dlaczego?

Odebrałam dzisiaj dziwny telefon od mamy, która rozpoczęła rozmowę słowami : 'Wiesz co się stało"? Od razu do głowy przyszły mi tysiąc myśli, pomyślałam o moich bliskich... Na szczęście (o ile można tak to nazwać) u nich wszystko okay. Nikt z rodziny, obca osoba, którą znam (znałam!) tylko zwidzenia,na wiadomość o śmierci  poruszyła mną niesamowicie... Życie jest dziwne, śmierć jeszcze bardziej.
Wczoraj miałam świetny humor a spowodowany był tym, że poświęciłeś mi przysłowiowe pięć minut, a ja jarałam się jak dziecko. I dlaczego? Dlaczego nie może być tak na co dzień? Dlaczego musimy utrudniać sobie życie? Skoro mówisz mi tyle komplementów, rozmawiamy, śmiejemy się, jest super. To dlaczego następnego dnia jest już normalnie? No błagam wytłumacz mi to, bo nie ogarniam. Jeszcze wczoraj potrafiłam cieszyć się z tego, a dzisiaj już nie potrafię. Chcę Cię mieć na co dzień, na zawsze, na teraz.♥ Nigdy o tym, o Tobie i o tych wakacjach nie zapomnę.

Jaki prawem połączyłam te dwie sprawy? Takim, że uważam że są ze sobą powiązane w pewien sposób. Marnujemy sobie życie a właściwie to w każdej chwili może wydarzyć się coś... Jutro może nas już tutaj nie być  Życie jest nieprzewidywalne.